Binnenhof
Vanuit mijn ooghoek zag ik hem lopen. Stevige tred, hoed diep over de ogen. ‘Jij mag me niet ontglippen’, dacht ik in adequaat; Karin stond te praten met een groepje onbekenden en dit was de kans om een prominent en bekend Kamerlid aan te spreken over het intentieproject. Ik zag kans hem staande te houden en kort te interesseren voor het project; Karin nam de echte toelichting over. Het kamerlid luisterde aandachtig en geinteresseeerd. Het is ook een wonderlijk experiment: met positieve intentie een pot met water en rijst toespreken houdt de rijst en het water schoon. Hetzelfde met een negatieve intentie levert beschimmelde rijst op. Al na een week begint het geschimmel! Het kamerlid vond het interessant ‘ook als bioloog wil ik meer weten’, sprak hij voor hij het gebouw van de Tweede Kamer binnenbeende. We hadden Ronald Plasterk gesproken!
Geen pers, maar wel een goede gesprekken met verschillende mensen die op de een of andere manier iets te zoeken hebben in de Tweede Kamer. Sommigen willen het experiment thuis gaan uitvoeren, mooi toch!Ad Koppejan van het CDA kon ik een paar minuten aan ons binden. Aan Karin, liever gezegd. Het is een zaadje dat misschien op deze manier gezaaid gaat groeien. Een paar mensen een beetje aan het denken zetten over de invloed van negatieve en positieve benadering van …… (vul maar in), dat was het doel. Hoe ‘t zit? De mens bestaat voor een groot deel uit water; wetenschappelijk is aangetoond dat waterkristallen door een positieve benadering gaan schitteren en bij een negatieve benadering juist niet. Dat is zichtbaar gemaakt door het kunstproject van Karin: je ziet wat het effect op de rijst is. En de mens bestaat voor een groot deel uit water…………
We zijn tevreden over onze presentatie! Konden ongestoord vlak voor de ingang van het gebouw van de Tweede Kamer staan en mensen aanspreken.
INTENTIE EXPERIMENT TOONT BELANG VAN KUNST & CULTUUR
Persaankondiging
“Woensdag 24 november a.s. vanaf 11 uur zal kunstenaar en psycholoog Karin Seydel op het Binnenhof in Den Haag het resultaat tonen van een intentie experiment. Dit experiment laat zien dat de gezondheid van de samenleving en van het individu in het geding is als we de kunst / cultuur stekker eruit trekken.
Naar aanleiding van de culturele kaalslag in Nederland deed Seydel een experiment op basis van de Emoto-theorie. Ze heeft 2 potten, elk gevuld met rijst en water, een maandlang zowel positief als negatief toegesproken. Tegen de ene pot sprak ze iedere dag de zin “jij kan zonder kunst” en tegen de ander “kunst is een deel van je wezen”. Het resultaat is verbijsterend.
Als je nieuwsgierig bent naar het resultaat kom dan morgen om 11:00 uur naar het Binnenhof in Den Haag”.
Morgen ga ik met Karin naar Den Haag, maak foto’s van de presentatie. Pers, facebook en twitter zijn ingelicht. Een gesprek met Mark Rutte bleek op de korte termijn niet te realiseren; we zien wel wie er op komt dagen. Er zijn ieder geval kamerleden aanwezig zo her en der. En geloof het of niet er is een bijzonder effect op de rijst. Het effect kun je gemakkelijk ook overzetten naar de samenleving en de manier waarop we met elkaar omgaan: de kracht van positieve intentie.
Morgen worden de foto’s gepubliceerd!
Schrijven op dinsdag
Ik ben vanochtend naar het cafe geweest. Dat is niet vanwege een probleem of zoiets dat daar moet worden weggewerkt. Het is om te schrijven. Twee vliegen in een klap, cafe en schrijven; het lijkt op het romantische idee van de schrijver: zuipen boven een leeg vel dat maar geen woorden aan wil trekken! Dat is niet het geval. Hier gaat het om onbezorgd schrijven en alles is goed. We zijn met een grote groep, schrijven aan de hand van opdrachtjes en lezen elkaar voor. En iedere keer ben ik weer verrast door wat er gebeurt. Soms wordt het heel persoonlijk en ook dat lezen we elkaar voor. Zonder schroom. Hoe werkt dat, vraag ik me af. De vorige keer begon ik met melancholie en hupsakee, het werd zeer persoonlijk. Vandaag kwam ik ook weer terecht bij mijn persoonlijke levensthema, het staan voor mezelf. Misschien komt het omdat we elkaar niet kennen en daardoor gemakkelijker het oordelen kunnen laten vallen? Misschien voelen we ons daardoor veilig genoeg. En we zijn allemaal met hetzelfde bezig. In ieder geval is er geen dwang ook om voor te lezen; als je niet wilt, doe je het niet. We doen het. De woorden rijgen zich als vanzelf aaneen tot – soms wonderlijke, soms onzinnige – zinnen en gedachten. Ik oefen in het openen van mezelf en het vertrouwen dat de woorden wel gaan rollen. En dat doen ze na de drempel van de eerste minuten. O zeker, eerst heb ik een drempel; een kleintje, maar toch. Bij iedere eerste opdracht denk ik: ‘Wat moet dit worden…….!’. En iedere keer wordt het wel wat. Zo langzamerhand heb ik een aardige verzameling van gedachten die om verdere uitwerking gaan smeken. Dat komt misschien nog. En de tijd vliegt om; twee uur werken in het schrijfcafe is in een zucht voorbij. Het is intensief, maar het maakt me gelukkig en vrolijkt me op. Ik kom weer een stapje dichter bij mezelf……….
Het is wel in Amersfoort, maar ja, Apeldoorn biedt dit niet! Ondanks alles is Amersfoort een prima stad voor dit geschrijf. Ondanks alles? Ja, maar dat schrijf ik niet op. Er zijn grenzen. Misschien later een keer.
Iedere 4e dinsdag van de maand, twee uur voor de vuist weg schrijven. Je moet er zin in hebben en dat heb ik. Nu is het verleden tijd en reis ik terug naar Apeldoorn.
ARNHEM SCHREEUWT OM CULTUUR!
De trommels van ArtEZ, hogeschool voor de kunsten, roffelen ritmisch hun opstuwende dreun. De ballonnen ‘Ademnood’ van Introdans zwaaien opgewekt door de lucht. Het ziet er feestelijk uit, maar de aanleiding is allesbehalve feestelijk! Introdans danst met de deelnemers een dans waarin de schreeuw wordt uitgebeeld. Arnhem schreeuwt overtuigend om cultuur door de kelen van de duizenden deelnemers. Van alle kanten stromen we naar het Musis Sacrum, het centrum manifestatie waar Het Gelders Orkest samen met acteurs zich manifesteren. Eric Donk spreekt op het balkon en wij gillen instemmend. Eindelijk weer eens een echte demonstratie! Eindelijk protest op straat! En het was ook nog een stralende dag qua temperatuur!
Musis puilt uit. De balkons staan vol en niemand mag nog naar boven, ‘anders komen de balkons naar beneden….’ en dat willen we natuurlijk niet. Het voelt goed, deze massale opkomst voor de cultuur. Cultuur is de smeerolie, de spiegel en de voeding van onze samenleving. Ik zou ook niet direct gaan roepen dat we natuurlijk ook moeten bezuinigen. NEE! Juist nu moet er niet op kunst & cultuur worden bezuinigd! Dat heeft te maken met visie en die is ver te zoeken. Probleem is natuurlijk ook dat het aan mensen die het niet willen weten het ook moeilijk uitleggen is wat het belang van kunst en cultuur is. Kun je het belang van kust en cultuur concreet laten zien? Echte voorbeelden van wat er mis gaat als je ‘t weggooit? Zou de haute- couture worden afgeschaft, dan heeft de confectie geen inspiratiebronnen meer en krijg je dezelfde eenheids-grijze-muizen-mode van de voormalige Sovjet Unie en DDR.
Hetzelfde gemis aan visie zag ik een paar dagen geleden in de kerntaken-discussie over cultuur van de gemeenteraad in Apeldoorn. In mijn argeloosheid denk ik dat het dan gaat om taken, functies & prioriteiten. Dan pas over geld: wat kost en wat hebben we over. Niet dus. Het gaat over geld; ‘het belang van de functies weten we wel……..’, zegt de voorzitter! Hoezo weten-we-wel…….., het was het onderwerp van de avond! En het ging de hele avond over de vraag waar haal je geld vandaan. Hebben jullie gedacht aan het bedrijfsleven (soort van nieuw toverwoord) of – als variatie – winkeliers in de buurt van …………. Niks over kerntaken & functies.
En de dag-na-de-schreeuw was het in het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem druk……….
Hello world!
Welcome to WordPress.com. This is your first post. Edit or delete it and start blogging!
Tussenstop Cuba en zo …..
Nieuw op mijn website www.fpdeboer.com is in de landensectie een serie foto’s van Cuba. Het is een willekeurige selectie die een impressie geeft van het land. Zonder beschrijving, dat komt wel in “Snuffelen aan Cuba”, het boek waaraan ik werk. In mijn weblogje op http://fpdeboer.spaces.live.com heb ik ‘t een en geschreven tijdens de reis. In mijn boek verbind ik mijn ervaringen,en ontmoetingen met foto’s over het land. Een fascinerend land, dat momenteel weer druk in het nieuws vanwege de vrijlating van dissidenten en het plotselinge interview dat Fidel heeft gegeven. Ik was geneigd hem langzamerhand af te schrijven en hups daar geeft hij weer zijn mening over de hele wereld (behalve over Cuba(!)). Mijn boek wordt geen journalistiek product en ook geen glimmende reisgids over de witte stranden en toeristenhotels.
Verder een serie foto’s van het optreden van Marie Falquet in de Bergkerk Deventer tijdens Deventer op Stelten 2010. Voor heb ik een apart hoofdstukje gemaakt en een aantal foto’s geplaatst in de sectie kunst……..
Publiceren is ook leuk!
Na mijn eerste boek over Koninginnedag 2009 (“Vivat Apeldoorn & Oranje/Koninginnedag 2009”) is nu de tweede gepresenteerd. Het boek heeft de titel “De eeuw van Juliana” (naar het thema in 2009) gaat over alle voorbereidingen die nodig waren voor het organiseren van Koninginnedag 2009. Van het instrueren van de vrijwillige acteurs tot het timmerwerk van de carnavalsverenigingen. In woord en beeld wordt een beeld geschetst van de voorbereidingen en de uiteindelijke activiteiten rondom Koninginnedag 2009.
En Cuba zit in de pen! Of liever gezegd in “in de computer”. Nu ook mijn opdrachtgevers van de vakantie zijn gaan genieten heb ik veel tijd beschikbaar om aan dat boek te werken. Ik schrijf over mijn ervaringen, ontmoetingen en gesprekken; lees werk van journalisten om mijn ervaringen een plaats te geven en ook om de context beter te kunnen begrijpen.
Het vergt wel discipline om iedere dag aan het werk te gaan. Het is vaak meer een kwestie van “hard werken”, dan van flitsende inspiratie; daarop wachten heeft geen zin. Gewoon aan de slag; ieder dag.
Deventer op Stelten 2010
Vorige week nog toekomst nu geschiedenis. Prachtig weer en prachtige voorstellingen; mooie combinatie. Ik licht er hier een uit. “Sola? No”, van Triade Nomade/Marie Falquet. Een danssolo die speciaal voor de Bergkerk werd gemaakt en daar natuurlijk werd uitgevoerd. Het is een hommage aan 12 vrouwen van over de hele wereld die inspireren op politiek, sociaal of muzikaal gebied; 12 verschillende verhalen over 12 inspirerende levens. Over geweld, welzijn, plezier, muziek….
Rondje Nederland
Van Utrecht naar Rotterdam. In mijn oren Freek de Jonge. En ook gratis, want ik heb de leeftijd bereikt dat je af en toe gratis met de trein mag reizen. Doel van deze reis is de Kunsthal in Rotterdam; daarna zie ik wel weer verder. Overzichtstentoonstelling van het werk van de fotograaf Rene Burri. Bekend geworden door ondermeer – hoe kan het ook anders – foto’s van Che Guevara in Cuba. Reportages voor Magnum. Wat mij bijzonder aanspreekt is dat hij niet het hele verhaal in een foto wil vertellen, maar meerdere foto’s het verhaal laat doen. Dit in tegenstelling tot Cartier Bresson, die juist focust op het beslissende moment; het moment waarop vorm, inhoud en compositie als het ware samenvallen. De expositie laat werk zien vanaf zijn eerste foto als dertienjarige. De expositie is nog tot en met zondag 4 juli zien.
Den Haag drie uur. Ik zie het hoofd van Marc Rutte en realiseer me in het centrum van de kabinetsformatie te staan. Ik de bekende mensen, Dominique van der Heijden, Bram Schilham; het is wachten tot er weer wat gebeurt. Pechtold steekt het Binnenhof over. Ik maak foto’s om wat te doen te hebben. Camera’s maken een halve cirkel om hem heen. Natuurlijk kan ik niet verstaan wat hij zegt. Gaat door een andere deur weer naar binnen. Rust keert weer; journaille zit op de grond en wacht op nieuwe actie. Waarom zien beveiligers er altijd zo sportschoolachtig uit, met kale knikker en zo? Is dat om te imponeren of sporten ze op kosten van de zaak om blijvend te imponeren. Misschien is imponeren wel het halve werk in deze branche.
Ik raak in gesprek met een oudere Haagse Damel; Sonja gaat volgend jaar naar Alexandrie in Egypte verhuizen. Als ik een foto van haar maak en die opstuur en contact houdt ben ik volgend jaar welkom in haar huis. Niks achter zoeken, ze nodigt iedereen uit die belangstelling heeft niet alleen maar tussen de Egyptenaren te zitten. Waarom ga je dan verkassen, als je dat niet wil. Ik heb het haar niet gevraagd. Wel de foto gemaakt en haar e/mailadres genoteerd. I mag iedereen meenenen, vrouw, kind, maakt niet uit.
Iedereen vliegt overeind! Actie op komst. Ik heb geluk: Job Cohen komt naar buiten. Hij kijkt zorgelijk, maar dat kan ook van de felle zon komen. Weer hetzelfde patroon van camera´s in een halve cirkel en vragen maar.
Job wandelt weg. Opnieuw keert de rust terug. Voor mijd om op pad te gaan naar het Lange Voorhout, waar beelden te ontdekken zijn. Den Haag Sculptuur 2010.
En op de terugreis vloog de trein in brand………….
Het Binnenhof
Het Binnenhof is in deze dagen een bron van vermaak. Het hele volk is op zoek naar bekende politici en dat wil nog wel eens lukken. Zoals vanmiddag Job Cohen en Femke Halsema en Alexander Pechtold. Camera’s vormen dan razendsnel een halve cirkel voor de gelukkigen en de vragen branden los. Ben benieuwd wat er in NOVA of Journaal van terug te zien is.
Fokke P. de Boer 